Dziewiąty.

Wciąż siedzieli przed salą operacyjną, kiedy wyszedł lekarz.

-  Pan jest z rodziny? – spytał, podchodząc do bramkarza, który właśnie wstał.

- Tak, znaczy nie… Ja jestem chłopakiem Leny –powiedział smutno.

W tym momencie  podszedł do nich Robert.

- To mój przyjaciel…może Pan mówić przy nim.

- A więc.. Panie Szczęsny, jak dobrze widzę? – bramkarz tylko przytaknął – Pacjentka miała wiele obrażeń wewnętrznych ale wszystko udało się zaszyć i zastopować krwawienia. Pozszywaliśmy również  kilka ran, które nastały po wbiciu się szkła z roztrzaskanego przystanku… Jej stan jest ciężki – w tym momencie wyjechało łóżko z sali operacyjnej przy asyście jednej pielęgniarki. – Póki co jest nieprzytomna – powiedział kiedy, Szczęsny podbiegł do łóżka na którym leżała blondynka.

- Mogę być z nią na sali?  - spytał.

Lekarz przytaknął i odszedł do pokoju lekarskiego.

Wojtek udał się  za łóżkiem do jednej z sal pooperacyjnych a tuż za nim Robert.

Kiedy dziewczyna już została przywieziona, Szczęsny usiadł tuż obok niej na podrapanym krześle i ujął jej dłoń w swoją, pozwalając sobie przy tym na kilka łez. Przyłożył sobie jej dłoń do swojego policzka i szeptał

- Będę przy Tobie… Dojdę do tego kto ci to zrobił i obiecuje, że zapłaci za to.

Tuż za nim stanął Robert , który położył rękę na ramieniu przyjaciela, dodając mu przy tym otuchy.

- Razem doprowadzimy winowajcę przed sąd – obiecał Lewy, na co Wojtek spojrzał na niego i przytaknął.

Nagle telefon bramkarza się rozdzwonił. Wyjął aparat i spojrzał, że dostał wiadomość. Odblokował klawiaturę i przeczytał: „ Cześć kochanie, spotkamy się? Zdaje się, że musimy porozmawiać”

Nagle Wojtek zrobił się czerwony na twarzy i pośpiesznie wstał w krzesła.

- To Sandra… Mam przeczucie, że to jej sprawka – powiedział nerwowo do przyjaciela.

- Pan Wojciech Szczęsny? – do Sali weszło dwóch policjantów umundurowanych.

- Zgadza się, to ja – powiedział i schował telefon do kieszeni.

-Możemy porozmawiać? – spytał jeden mundurowy i poprosił go za drzwi.

Ten tylko przytaknął i spoglądając na Lenę ruszył za drzwi.

- Wie Pan czy poszkodowana ma jakiś wrogów? Niestety, kierowca samochodu uciekł i szukamy poszlak.

- Nie, nie ma żadnych wrogów. Powiedziałaby mi.

- A wie Pan, kto mógł to zrobić?

- Mam pewną propozycję, co do sprawcy… Można wiedzieć, jakiej marki był pozostawiony samochód? – spojrzał na policjanta smutno.

- Czarne Audi Q6. Z zeznań świadka, wiemy tylko, że była to młoda brunetka…

- To wszystko jasne. Sprawdźcie Sandrę Dziwiszek. To moja była dziewczyna. Wciąż nie może się pogodzić z tym, że z nią zerwałem… Tylko ona mogła coś takiego zrobić. Jest zdolna do wszystkiego… - powiedział Szczęsny i zacisnął pięści. Z całego serca nienawidził Sandry. Spojrzał przez szybę na przyjaciela. Jego mina wyrażała zmartwienie, załamanie, smutek i złość jednocześnie.

- Dziękujemy bardzo, za pomoc, sprawdzimy to. –mundurowi odeszli, a bramkarz znów wszedł do Sali gdzie leżała jego dziewczyna.

- I co, mają już coś? – zapytał Robert wstając z krzesła.

- Niska brunetka – wycedził Szczęsny. Lewy już wszystko rozumiał. Przyjaciel nie musiał mu nic więcej mówić.

- Powiedziałeś, że to mogła być Sandra? – spytał.

- Oczywiście. Nabrałem pewności po tym smsie – w tym momencie Wojtek wyjął telefon i pokazał Robertowi wiadomość, którą dostał niespełna dziesięć minut temu.

- Zobaczysz, dorwą ją. – pocieszał go Lewy, oddając przyjacielowi komórkę.

- Muszą, bo jak nie znajdą jej do jutra, to nie ręczę za siebie – zacisnął pięści

- A ja ci w tym pomogę. Ale w tej chwili wiesz, że musimy na trening jechać? – spytał napastnik, na co bramkarz przytaknął zrezygnowany, puszczając rękę blondynki.

Wstał i całując czoło dziewczyny i szepcąc, że będzie wieczorem. Odszedł, patrząc wciąż na dziewczynę.

*

- Szczęsny, co jest z Tobą! – krzyczał Franciszek Smuda.

Bramkarz nic nie odpowiedział, tylko dalej trenował. Rozciągał się w samotności. Potem kopał piłki w stronę  Tytonia.

Reszta drużyny patrzyła na Wojtka zdezorientowana. Przecież zawsze był uśmiechnięty, w szatni robił dowcipy. A dziś? Nie co, że spóźnił się na trening, to jeszcze nie odezwał się ani słowem do nikogo.

- Proszę mu wybaczyć… Jego dziewczyna miała wypadek i jest wstrząśnięty, nic do niego nie dociera – Robert podszedł do selekcjonera  i tłumaczył przyjaciela.

- Wojtek! Pakuj manatki, dla ciebie trening się skończył – powiedział Franz , podchodząc do bramkarza.

Ten tylko przytaknął  i ze smutkiem skierował się w stronę szatni.

_____

jeszcze jeden będzie o szpitalu a reszta to się zobaczy :D 

no to co, zbliżamy się ku końcowi, nie? :D